Yaşam, kendi döngüsünü sürdürürken, bazen midemize yumruk yemişçesine acı duyduğumuz beklenmedik olaylar yaşarız. Bazen de büyük sevinçler… İçinde bulunduğumuz şuana kadar, yaşadıklarımızı bir an düşündüğümüzde, film kıvamındaki hayatımızda ne çok şey geçmiştir. Acı, tatlı, komik bir sürü şey. Bazen istediğimiz gibi olmuştur , bazen de hiç istemediğimiz olayları yaşamak zorunda kalmışızdır. Geleceğimizi merak ederiz ne olacak diye düşünürüz elde olmadan. Düşünceler, kaygı taşıyorsa eğer, çırpınıp dururuz kimseye belli etmeden. Olaylara hangi yönden bakıyorsanız, size o yüzünü gösterecektir hayat… İşin sadece sıkıntı boyutunda iseniz, sıkıntıyla yaşarsınız, farkına varmadan… Hangi pencereden bakıyorsunuz? Gökyüzünü hep bulutlu görenler, aralardaki mavilikleri asla fark etmezler, aslında mavilikler hep ordadır. Biz, neyi istemediğimize öyle takılırız ki, asıl istediğimizi görmeyiz.
Her şey yolundaysa, çok şükür
işler iyi, çok şükür işler yolunda deriz. Terslikler varsa hayatımızda, şikayet durumuna
geçmişizdir . Eğer orta yaş üzerindeyseniz, sağlığım iyi, buna da şükür diye
replik değişir hemen.
Problemler her zaman hayatın
içinde vardır oysa... Burada, huzur duygusunu bize unutturan şey, problemler değil, ruh
halimizdir. Bizim, sorunları yaşarken, ortaya koyduğumuz duygulardır. Hayatınıza
huzur getirecek adımları atmazsanız, stresle yaşarsınız.
Biz, kendimizi tüm
samimiyetimizle kabullenmemişken, dünyadaki varlığımızdan mutlu değilken,
yaratıldığımız için teşekkür etmemişken, hayatı ve getirdiklerini nasıl
kabulleniriz ki? Bu dünyaya acı çekmek için geldiğinizi hiç düşündüğünüz olmadı
mı? İçimizde gizli kalmış bir sürü öfkeyle yaşadığımızın farkında mıyız? Hep
bir şeyleri tamamlamaya uğraşırız. Oysa ki tamamlamak durumunda olduğumuz tek şey hayattır. Bize
verdiklerine ve vermediklerine teşekkür ederek, vermediklerinin de bir sebebi
olduğunu düşünerek sakin durmalıyız.
Yaşamımızdaki iniş çıkışların
içinde savrulmadan, kendi gücümüzü
keşfetmenin ilk adımı varolanı
kabullenmektir. Kabullenmenin ilk adımı kendimizi sevmekle başlar. Kendini
sevmek, hayatı sevmektir derler. Herkes kendini sevdiğini zanneder, oysa sevenler
çok azdır. Bunu anlamak için aynada kendinize bakıp, tüm içtenliğinizle
gülümseyin. Ne kadar samimi buldunuz merak ediyorum. Çok sevdiğiniz birisini
gördüğünüzdeki gibi mi? Kendi yansımanıza bakarken gözleriniz parlıyor mu?
Coşkuyla, gözleriniz parlayarak
kendinize bakabiliyorsanız, gerçekten kendini sevenlerdensiniz demektir.
Güne başlarken, içten, sımsıcak
bir gülümsemeyle kendinize bakın ve seni seviyorum deyin Yaşadığımız anı güzelleştirmek her zaman bizim
elimizdedir. Unutmayın değişen olaylar değil, sadece duygulardır. Gülümseyin,
griliklerin arasındaki maviliği göreceksiniz. Farkedilmek için sadece
gülümsemenizi bekliyor, orada ve her zaman olduğu yerde duruyor.
Sevgiyle Kalın,
Ayşe Sarı
ayse.sari74@gmail.comAyşe Sarı
“Deme bu neden böyle, yerindedir
o öyle! Görelim Mevla neyler, neylerse güzel eyler…..”