"MUTLU YAŞAMI YARATMA" ATÖLYESİ

                         "MUTLU YAŞAMI YARATMA"  ATÖLYE ÇALIŞMASI

Pozitif Atölye'de "Mutlu Yaşamı Yaratma" atölye çalışmamız başlıyor.

Günlük yaşamımız içerisinde, bazen başa çıkmakta zorlandığımız durumlar yaşayabilir,nasıl davransam, ne yapsam yada niye hep böyle oluyor dediğimiz durumlar yaşayabiliriz.Bazen çok emin olduğumuz konularda bile soru işaretlerimiz, acabalarımız olabiliyor.

"Mutlu Yaşamı Yaratma" atölye çalışmasının amacı, farkındalığımızı arttırarak, hayatımıza yeniden biçim vermek,sorunlarımıza çözüm üretmek,günlük yaşamın üzerimizde yarattığı stresi azaltıp, huzur ve mutluluğa dönüştürmenin yollarını öğrenmektir.
Bilgiye ulaşmanın çok kolay olduğu bir zamanda yaşıyoruz.Hepimizin sahip olduğu yada kolaylıkla öğrenebildiği bilgileri hayatımıza uygulama konusunda sıkıntılarımız var.Bu çalışma, duyduğumuz,bildiğimiz ama bir türlü gerçekleştiremediklerimizi hayata geçirmeyi öğretiyor.

Ayşe SARI

Atölye çalışmamız 23 Eylül Salı günü başlayacaktır.
Hafta içi sabah  Salı  ve  Perşembe  günleri 11.00-12.30
Hafta içi akşam  Çarşamba günleri  19.30-21.00 saatlerinde
Atölye Katılım ücreti 30 Liradır.

Katılımcıların, önceden rezervasyon yaptırmaları rica olunur.
e-mail: ayse.sari74@gmail.com
Gsm:0535 396 91 26

DAVET

22 NİSAN SALI-SAAT:14.00

CADDEBOSTAN KÜLTÜR MERKEZİ

A SALONU

SEVGİ NEFES ALMAK, SU İÇMEK GİBİ TEMEL İHTİYACIMIZ.
SENİ SEVİYORUM DİYEN HERKES, DOĞRU MU SÖYLÜYOR?
BUNU NASIL ANLAYABİLİRİZ?
SEVGİ DİLİNİ OKUMAK İÇİN, İPUÇLARI NELERDİR?
BUNU MERAK EDEN HERKES, SEMİNERİME DAVETLİDİR.

KATILIM ÜCRETSİZDİR.

İÇİMDEKİ SES

    Sanki biri var içimde,  taa derinlerde birşeyleri arıyor, dışarı atmaya çalışıyor..İçimde dolaştıkça  acıtıyor ruhumu zaman zaman.. Anlamaya çalışıyorum.

İçimdeki ses, anlamaya çalışma, hisset ve bırak diyor.

Kimsin sen? Dolaşıp durma içimde...

Baksana,

Benim olan hiçbirşey yok. Çırılçıplağım. Bir nefes var içimde, onuda bırakıp gideceğim zamanı geldiğinde. Öyleyse sahip miyim birşeye? Değilim, ama sahipmiş gibi tutunurum tırnaklarımla.

Öyleki, kimse elimden almasın diye. Bilirim, sahip olduğum birşey yok ama, öyle zannederim.

İşittin mi beni?

Huu dedi,

İçindeki nefes senin olan. Sen onu dinle, ona bak. Odur senin anahtarın. Bir nefesle geldim demedin mi buraya? Bak etrafında gördüğün herşey yanılsama. Sen nefesinin içinde kal. Ordan bak etrafına,insanlara, insan olanlara. O zaman anlayacaksın hakikati. Bir nefeslik canın var bu dünyada, onuda verip gittin mi, geride kalan ne var senin olan?

Beden gitti, nefes gitti, ruh gitti!! Koskoca boşlukta bir dalgasın sen. Neyin dalgası olduğunu da var sen bul artık. Benden bu kadar. Çırılçıplak sadece bir nefesten ibaret olduğunu sakıın unutma emi?

Dur gitme söyle,
Aşk ne peki?

-O da yanılsama.
Var olan bir şey yok güzelim diyecektim, güzelde yok. Bildiğin tüm kavramlar herşey yanılsama.
Çöz de, çık bu karışımın üstüne, göreyim ver artık nefesini..

Sanki biri var içimde,taa derinlerde, sesini duyurmaya çalışıyor huu diye...Bense anlamaya çalışıyorum.

İçimdeki ses, anlamaya çalışma,hisset diyor.Sadece hisset ve bırak, gitsin...

Ayşe Sarı

HarfIer yetmedi anIaşıImama...

Hz.Mevlana

YOLCULUĞUN BİR NEFES

    


     Koyu lacivertin içinde,hafif bir sararmışlığın arasından,gözüme çarpan kızıllık,birden beni içine çekiyor.Sanki büyülenmiş gibi gözlerimi ondan ayırmadan yürüyorum. Yine bana söyleyecekleri var diyorum.Nefes alışlarım bile değişiyor böyle anlarda. Ama bunu, sadece ben biliyorum. Gözlerim gökyüzüne kilit, gözlerimi alamadığım güzellik,öyle durup bakışıyoruz, uzaktan onunla.
 Kızıllığında kaybolduğum güzellik, gönlüme doldurduğunu taşırmak için çırpınırken, gözlerimde her yansıttığı.. 
Gözlerimi kapatıyorum biran. İçimde de görebileyim istiyorum yansıttıklarını.
Bana anlatmak istediğin çok şey var, biliyorum. Zihnimi susturabildiğim anlarda işitmeye çalışıyorum seni.
İki genç geçiyor yanımdan. Öyle ifadesiz ki yüzleri,her şeylerini yitirip bitirmişler,nefesleri durmuş gibi sanki..Ben, hipnotize olmuş halimle, onları izliyorum.

Birden nefesim oluyor kalbim, bak diyor. Bir özlem gibi gelip, olunca senden gidene bak. Gör, onlar senin durakların. 
Yolculuğun  bir nefes...Ruhun bir nefes.Bir nefesle geldin dünyaya,bir nefesle gideceksin.
Aradaki boşluk, o da senden bir nefes.
Aldığın verdiğin, hakikatin bir nefes..

Aradaki boşluğa,üflediğim bir nefes..
Aşk ile..


Ayşe Sarı

   


             YOLCULUĞUM...


   Ben hakikat yolcusuyum. Bilirim ki bu yolda taşlar var... Takılınca ayağım, döner içime bakarım. Bilirim ki izdir o taşlar. Kendi hakikatime giden izlerim. İyi iz sürmek lazım bilirim.
Taşlı topraklı yollardan gönlüme varmak isterim. Sonsuzluğun içinde, hakikatimi yaşamak isterim. 

Hayatımda olan herşey için şükretmekteyim. Beni zorlayan, ağlatan, kızdıran, öfkelendirenlere de, gülümseten, mutlu eden, heyecanlandıranlara da. Bilirim ki, herşey bir bütün halinde kendimi görebilmem için  uğraş verir. Bunu yaparken, farkında olurlar ya da olmazlar, bunu  bilmem... Bildiğim benimde onların hayatına kendi yüzleşmeleri için girdiğimdir.

Bilmeye rağmen içimde yaşadığım kırgınlıkları hemen iyileştiremiyorsam, biraz daha zamana ihtiyacım olduğundandır. Kendime şefkat gösterir, tamamlanmam için zaman veririm. Çevreme gösterdiğim anlayışı kendime de gösterir, affederim...

Bilirim ki, kendime olan sevgim, hoşgörüm, kabulüm çoğaldıkça, varlığımın zenginliğini, renklerimi de yaşar yaşatırım....

Ben hakikat yolcusuyum. Bilirim ki bu yolda taşlar var... Takılınca ayağım, döner içime bakarım. Bilirim ki izdir o taşlar. Kendi hakikatime giden izlerim. İyi iz sürmek lazım bilirim.  Sonsuzluğun içinde, kendi sonsuzluğumsa tüm yaşadığım....Bir nefestir, hayata verdiğim,bilirim.......

Marifetin buysa, gönlüme razı ol isterim....

.

GÖNÜL

 

An'ını yaşayan kelebek sen misin? Bırak rüzgar, kanatlarını sevgisiyle okşasın..Hisset onu... Tüm hücrelerinde onun sevgisini hisset,rengarenk olduğunu hisset, bırak renklerin sıcaklığı girsin tüm hücrelerine...

Dünya gönlünün içine girdi de, sen nefesini arayıp durdun dünyanın içinde..Tıkandıysa nefesin, gönlünün içine bak. Bakta yeniden nefes alabilesin. Bir ses mi duydun ne? Kim çağırıyor seni? Yaklaş , biraz daha yaklaş.Yaklaş ki kendini göresin.Yoksa hep gölgeler üzerine düşecek.

Başını çıkar  gönlün içinden.Gölgeler yok artık.Arı duru benliğin ayrılma diyor gönülden.sessiz kal ki, onun sesini duyabilesin..

Tut ellerimi sıkıca,tuttuğun benim elim olsun,ayrılma benliğimden.Rüzgarım savurursa seni, sağda solda dal arama tutunmak için.

Dünya gönlünün içine sığdı da,sen gönlüne sığamadın. Sonsuzluğunun sığınağında, kendi gölgeliğinde serinle,güneş gibidir hakikat, yakar alimallah!!!

Aşk olsun...

SENİ SEVİYORUM HAYAT!!

Bir metrekarelik  pencereden, gökyüzüne bakıp, evreni kucakladığın olur mu hiç? Tüm insanlığı içine, o küçücük kalbine sığdırdığın...Seni seviyorum hayat, gökyüzü kararsa da bazen, ardından çıkan güneşini, çılgın gibi yağan yağmurunda çıkan toprağın kokusunu, esen rüzgarın içindeki çiçeklerin kokusunu.... Köşe başındaki simitçinin, yaşadığı zorluklara rağmen, mücadelesine  tutunuşunu....Seni seviyorum hayat, çapkınca bana göz kırpışını...Seviyorum....Seni ve beraberinde getirdiğin herşeyi..Seviyorum, seviyorum işte...Seni sevmeyi seviyorum...Gözümü budaktan esirgemeden, bodoslama seviyorum ....Işığa tutkun pervane gibi, saf sevgiye tutkunum, yanacağımı bile bile...

Ey aşk, güzel gönül,kalbimdeki çarpıntını,içimdeki heyecanını seviyorum...Bir dur, bir bak kendine diyorum.Yok, durmuyorum.Hayatla yol alıyorum.İçimdeki sonsuzlukla,kalbimdeki çırpınışla,gözümdeki yaşlarla gülümsüyorum hayatıma.

Biliyorum ki güneş, her zaman var,orada ve o da bana gülümsüyor.Karşılıklı bakışıyoruz,kur yapıyoruz birbirimize kimselere çaktırmadan.. Birbirimizden haberimiz yokmuş  gibi..

Bazen yoruyorsun beni,ilk tenhada kendimle kucaklaşıyorum kimselere belli etmeden, hasret gideriyorum kendimle.Ne güzelsin diyorum,  bedenime sığmayan kalbime bakıp,bazen  şaşıyorum kendime.İlk fırsatta buluşma sözüyle ayrılırken  kendimden, yüzümü  gözümü boyuyorum, makyaj yapıyorum bildiğin..Karışıyorum yine kalabalığın arasına.Makyaj kalabalığa uymak için. Farketmesinler diye.Özgürce dolaşıyorum, kalabalığın içinde fark edilmeden.

Hayatın kokusunu içime çekiyorum,ciğerlerim patlayıncaya, soluksuz kalıncaya kadar.Seni solumalıyım diyorum hayata.Öyle ki sen ve ben bir olmalıyız, iç içe, ayrılmadan, aşıklar gibi.

 Ben seni çok seviyorum hayat.Sade seni yaşamak için tüm eylemlerim,isyanlarım, herşeyim..

Bazen kalabalığında nefesim tıkanıyor, o zaman  yine kaçıyorum  ilk tenhaya, tüm boyalarımı temizliyorum kendimle buluşurken.Dokununca ellerime bulaşıyor boyalarım,çıkarabildiğim kadar çıkarıyorum.Saf güzelliğimi görebileyim diye.Her buluşmada daha az boya kalıyor elimde,gittikçe şeffaflaşıyorum sanki.Boya tutmayacak gibi artık.Nefes alıyor tüm hücrelerim...Böyle çıplak mıyım ne? Aldığım nefesi tüm bedenimde hissediyorum.Korkuyorum.Böyle çıplak ve boyasız çıkarsam kalabalığa,şeffaflığı fark etmezler,kırılacağımdan korkuyorum.Saydam bedenimle,boyasız girebilir miyim ki kalabalığa?

Bu kez tenhadan, ilk kalabalığı kolluyorum. Sessizce süzülürken aralarına,boyasız birçok bedenle karşılaşıyorum şimdi.Boyasız çıplakların kalabalığı sarıyor etrafımı.Artık her an tenhadaymışım gibi,hayatı ortak soluyorum onlarla. Derin derin çektiğim nefeslerle, ölürken dirilmişcesine  etrafa gülümsüyorum hu diyerek.

Güneş, boyasız  çıplakların tenine yansırken, renklerinin  güzelliğine bakıp   hay allah diyorum.Birden koyu bir lacivert kapatıveriyor güneşi, sonsuz bir karanlığa bürüyor heryeri. Tüm kalabalık, boyalısı, boyasızı,cümle alem nefesini tutuyor sanki beklerken...Yavaş yavaş lacivertin sonsuzluğundan güneşin, turuncuları görünüyor az sonra. O güzel turuncu beyaz ışık  yavaş yavaş yırtarken laciverti, tuttuğu nefesi de yavaşca salıyor cümle alem. Derinden bir ohh sesi yankılanıyor semaya,  korkuttun bizi, aşk  olsun.....

Ve öyle de oldu.AŞK OLSUN:)))